Ο Ρόμπερτ Πάτινσον βιάζεται να αφήσει τους βρικόλακες...

«Σύντοµα θα τελειώσει το µαρτύριό µου»
Τα κορίτσια ουρλιάζουν µόλις αντικρύζουν τον νεαρό βρικόλακα. Οχι από φόβο...

αλλά από λατρεία. Ο Ρόµπερτ Πάτινσον είδε τις µετοχές του στο Χόλιγουντ να ανεβαίνουν και το φαν κλαµπ του να γεµίζει όταν εµφανίστηκε στη µεγάλη οθόνη ως βρικόλακας Εντουαρτ Κάλεν, στην ταινία «Λυκόφως». Η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας έφερε τη συνέχειά της, τη «Νέα Σελήνη», ενώ φέτος ήρθε και δεύτερη συνέχεια, η «Εκλειψη», που ήδη έχει κόψει περισσότερα από 50.000 εισιτήρια στην Ελλάδα.

«Βαριέµαι, υποδύοµαι τον ίδιο χαρακτήρα εδώ και χρόνια. Ευτυχώς όλα θα έχουν τελειώσει σε επτά µήνες», λέει ο ηθοποιός, που θα βρεθεί σύντοµα στα κινηµατογραφικά στούντιο για τα γυρίσµατα του πρώτου µέρους της... τέταρτης συνέχειας «Χαραυγή». Και αναρωτιέται κανείς:

Είναι τόσο αχάριστος ο Ρόµπερτ Πάτινσον και δεν εκτιµά τη φήµη που του προσφέρει ο ρόλος του βρικόλακα; «Η αλήθεια είναι πως φοβάµαι ότι µε βλέπουν ως ένα εφηβικό ίνδαλµα και όχι ως ηθοποιό. Νιώθω εγκλωβισµένος στον ρόλο αυτό», λέει ο Ρόµπερτ Πάτινσον.

«Προσπαθώ να µη δίνω σηµασία σε φήµες. Ακόµη και σήµερα όµως εξοργίζοµαι µε τους παπαράτσι και τους ρεπόρτερ. Αλλωστε όσο περισσότερο βρίσκεσαι στα φώτα της δηµοσιότητας τόσο πιο πολύ σε µισεί ο κόσµος», λέει. Πρόσφατα ξέσπασαν φήµες ότι έχει συνάψει δεσµό µε τη Ρις Γουίδερσπουν, συµπρωταγωνίστριά του στην επόµενή του ταινία «Water for Εlephants». Θα τον δούµε και στην ταινία «Βel Αmi» µε την Ούµα Θέρµαν και την Κριστίνα Ρίτσι.

Γεννηµένος πριν από 24 χρόνια στο Λονδίνο, ο Ρόµπερτ Πάτινσον είδε φέτος το όνοµά του στη λίστα µε τους ισχυρότερους διάσηµους παγκοσµίως του περιοδικού «Forbes». Οταν ήταν πέντε ετών, έπαιζε πιάνο και κλασική κιθάρα στο «Λυκόφως» και τη «Νέα Σελήνη» ακούγονται κοµµάτια του. Τότε, όνειρό του ήταν να παίζει πιάνο σε εστιατόρια στη Γαλλία. Στα 12 του χρόνια βρέθηκε σε πασαρέλες και φωτογραφίσεις µόδας, µε την ενθάρρυνση της µητέρας του που εργαζόταν σε πρακτορείο µοντέλων. «Ηµουν ψηλός, αδύνατος και τα χαρακτηριστικά µου ήταν... γυναικεία, γι αυτό και τα πήγαινα καλά». Ο πρώτος σηµαντικός ρόλος του στον κινηµατογράφο ήταν εκείνος του Σέντρικ Ντίγκορι στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς». «Δυστυχώς όλοι µε βλέπουν ως ένα όµορφο αγόρι. Κανείς δεν µιλάει για το αν είµαι ταλαντούχος ή όχι. Περιµένουν να µε δουν σε άλλες ταινίες, εκτός από το Λυκόφως για να καταλάβουν αν αξίζω ως ηθοποιός», λέει σήµερα.

Έχει δίκιο ως προς το ότι, πολλοί(ες...) δεν τον βλέπουν σαν ηθοποιό, αλλά σαν ίνδαλμα. Και όταν ένας ηθοποιός στιγματίζεται από έναν και μόνο ρόλο πολλές φορές ταυτίζονται και θεωρούν τον ηθοποιό καλό μόνο στον ρόλο που τον καθιέρωσε. Στην περίπτωση του Πάτινσον, τουλάχιστον για μένα δεν ισχύει τίποτα τέτοιο. Τον θεωρώ πολύ σπουδαίο καλλιτέχνη!

Δεν μου άρεσε το ότι ανυπομονεί να τελειώσει αυτό το "μαρτύριο" αλλά το ξέρω πως έχει δίκιο.... Sad

Καλα κανει και ανυπομονει!!Δικιο εχει!ο ανθρωπος θελει να παιζει διαφορετικους ρολους οχι να κανει τον ιδιο συνεχεια,αμα δεν υπαρχει ποικιλια καταναταει βαρετο!

Νομίζω πως η λέξη μαρτύριο περιγράφει αυτό που ζει και λογική η αντίδρασή του..

+φωνώ